Το συνηθέστερο δρομολόγιό του ήταν: Πειραιάς-Αίγινα-Μέθανα-Πόρος-Ύδρα-Ερμιόνη-Σπέτσες. Κάποιες ημέρες έδενε στο Λεωνίδιο και τη Μονεμβασιά, ενώ χρησιμοποιήθηκε και για ημερήσιες ή νυχτερινές κρουαζιέρες, με προορισμούς όπως το Ναύπλιο και η Επίδαυρος. Στους χώρους του πλοίου πραγματοποιήθηκαν, επίσης, κοινωνικές εκδηλώσεις και χοροεσπερίδες. Υπηρέτησε τη γραμμή του Αργοσαρωνικού τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, περίοδο κατά την οποία ο τουρισμός στη χώρα μας παρουσίασε μεγάλη άνοδο, και αναδείχθηκε σε ένα ιδιαίτερα δημοφιλές καράβι για τους κατοίκους και επισκέπτες των προορισμών αυτών. Επιπλέον, στα 25 περίπου χρόνια των δρομολογίων της στον Αργοσαρωνικό, η Νεράιδα είχε την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει σε πλήθος ελληνικών ταινιών καθώς και στη χολιγουντιανή παραγωγή «Το Παιδί και το Δελφίνι».

Αποσύρθηκε από τη γραμμή το 1974, λόγω παλαιότητας, αλλά παρέμεινε πάντα το τυχερό πλοίο του Γιάννη Λάτση και για τον λόγο αυτό δεν οδηγήθηκε ποτέ στα διαλυτήρια. Όταν ο πλοιοκτήτης του έφυγε από τη ζωή το 2003, η οικογένειά του αποφάσισε να δώσει νέα ζωή στο πλοίο, μετατρέποντάς το σε πλωτό μουσείο. Η έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφίες, αντικείμενα, έγγραφα, μακέτες πλοίων, οπτικοακουστικό υλικό αλλά και παλιά εξαρτήματα του πλοίου, και είναι ενταγμένη στο ευρύτερο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο της εποχής. Οι δύο κύριοι αφηγηματικοί άξονες είναι οι εξής:

1. Η ιστορία του επιβατηγού Νεράιδα, από τη ναυπήγησή του, το 1939, μέχρι και την ολοκλήρωση της ανακατασκευής του το 2010.
2. Η επιχειρηματική ιστορία του ιδιοκτήτη του, Γιάννη Λάτση, και η δραστηριοποίησή του στους τομείς της ακτοπλοΐας, της εμπορικής ναυτιλίας, της μεταφοράς και διύλισης πετρελαίου, των κατασκευών και των τραπεζών, που διατρέχει ολόκληρο τον 20ό αιώνα.